EMILIA - Kumpliki
Tonacja F-dur

Na skraju lasu domek stał drewniany, pochylony,
a w nim zamieszkoł stary drwal, co ludzką krzywdę znoł.
Mioł on córeczka, róży kwiat, co osiem latek miała,
dla niej pracowoł, dla niej żoł. w niej widzioł cały świat.

Emilio, tyś moje dziecię, 
Emilio, jam starzec już. 
Ta bieda, któro mie gniecie,
na starca rzuciła los.

A gdy szesnaście miała lot, rzuciła ojca swego,
rzuciła swój rodzinny dom, gdzie matka żyła jej.
Teroz na balu bawi się i hulo no...