JEJ WSPOMNIENIE - Kombi

Nim wstanie świt, rozwieje ranne mgły,
konary nagich drzew rozpoczną taniec swój.
Powietrza świst i nagle ostry chłód,
wyrwały mnie ze snu, rzuciły w światło dnia.
Była blisko tak, że mogłeś czuć jej dotyk, powiew warg,
w uścisku mocnym trzymał cię jej głos.

 / w s t a w k a   instrumentalna /

W napięciu tak czekałem kresu dnia,
wiedziałem, wróci tu, by zabrać mnie w swój świat.
Nie dawał mi spokoju obraz jej,
kolory: fiolet, czerń - splątane siecią gwiaz...