SPIESZMY SIĘ - poezja śpiewana
(do wiersza Jana Twardowskiego)

Spieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą,
zostaną po nich buty i telefon głuchy.
Tylko to, co nieważne, jak krowa się wlecze,
najważniejsze tak prędkie, że nagle się staje.
Potem cisza normalna, więc całkiem nieznośna,
jak czystość urodzona najprościej z rozpaczy,
kiedy myślimy o kimś zostając bez niego.

Nie bądź pewny, że czas masz, bo pewność niepewna
zabiera nam wrażliwość tak, jak każde szczęście,
przychodzi ...